Indukzio Miofasziala

Indukzio Miofasziala ebaluazio eta tratamendu metodo bat da, non mugimendu tridimentsionalak eta presio iraunkorrak erabiltzen diren sistema fasziko osoan, haren murrizketak ezabatzeko.

Sistema miofaszialaren alterazioek mina eragiten dute eta errekuperazioa mugatzen dute. Faszia organo guztiak hiru dimentsiotan inguratzen dituen ehun konektiboaren forma da, eta organo horiek beren posizio eta funtzionamendu egokian mantentzea ahalbidetzen du. Gihar bakoitza eta bere zuntz bakoitza fasziak inguratzen ditu.

Induzio Miofasziala teknikaren helburua muga funtzionalak eta sintoma mingarriak ezabatzea da, eta horrela lokomozio-aparatuaren funtzio eraldatua berreskuratzea.

Gainera, eskuzko terapia honen tratamenduaren helburua gorputzeko homeostasia optimizatzea da. Hau da, sistema faszialaren egonkortasun dinamikoa berreskuratzea eta garatzea, eta mugimenduaren kalitatea eta eraginkortasuna areagotzea.

Nork jaso dezake terapia miofasziala?

Lokomozio-aparatuko lesioen zerrenda luzea egin dezakegu, baina eraginkortasunagatik honako hauek nabarmenduko ditugu:

  • Lunbalgiak, lunboziatikoak, zerbikalgiak eta dortsalgiak.
  • Tendoi-disfuntzioak: karpoko tunela, tenislari-ukondoa, golf-ukondoa, De Quervain sindromea, tendinitis bizipitala, errotadoreen mahukatxoaren tendinitisa, antzara-hanka, gerriko iliotibiala, etab.
  • Sorbalda mingarria.
  • Fibromialgia.
  • Kirurgia osteko tratamendua.
  • Jatorri mekanikoko zefaleak.
  • Faszitis plantarra.
  • Trauma osteko eta kirurgia osteko orbainak.
  • Toraxeko irteerako sindromea.
  • ATMren disfuntzioak.
  • Lepoko zartakoa (Whiplash).
  • Mekanosentikortasun neurala.

Bestalde, zein pazientek dute kontraindikatuta indukzio miofaszalaren teknika?

  • Aneurisma.
  • Hezur-hausturak eta ehun bigunaren lesio akutuak (orbaintzeko 3 astetik 3 hilabetera itxaron).
  • Zauri irekiak.
  • Kortikoideak.
  • Sukarra.
  • Hemofilikoak.
  • Tumore txarrak.
  • Leuzemia.
  • Hodkingen gaixotasuna.
  • Hantura akutuak.
  • Patologia infekziosoak.
  • Osteoporosi aurreratua.
  • Orno-asiloko sindromea.
  • Antikoagulatzaileak.
  • Diabetes aurreratua.
  • Osteomielitisa.
  • Hematomak.
  • Larruazalaren hipersentikortasuna.
  • Haurdunaldia (lehenengo hiru hilabeteetan eta saihestu amaren sabela haurdunaldi osoan).